- delinquo
- dē-linquo, līqui, lictum, 3 ( perf. delinquerunt, Liv. 1, 32 codd.), v. n. and a., to fail, be wanting.I.Lit., to fail, be lacking, for the usual deficere (cf. 1. deliquium, = defectus—very rare): delinquere frumentum, Cael. ap. Serv. Verg. A. 4, 390: delinquat aut superet aliquid tibi, Tubero ib.—II.Trop. (class.), to fail, be wanting in one's duty; to commit a fault, to do wrong, transgress, offend; and, delinquere aliquid, to commit, do something wrong.(α).Absol.:(β).
QVOD POPVLVS HERMVNDVLVS HOMINESQVE POPVLI HERMVNDVLI ADVERSVS POPVLVM ROMANVM BELLVM FECERE DELIQVERVNTQVE, etc., an old formula used in declaring war,
Gell. 16, 4; cf. id. ap. Liv. 1, 32:an quia non delinquunt viri?
Ter. Hec. 4, 4, 41:ut condemnaretur filius aut nepos, si pater aut avus deliquisset?
Cic. N. D. 3, 38:mercede delinquere (opp. gratis recte facere),
Sall. Hist. Fragm. 3, 61, 5 Dietsch:in vita,
Cic. Tusc. 2, 4 fin.; cf.:in bello miles,
id. Clu. 46; and:hac quoque in re,
id. Inv. 2, 10, 33:in ancilla,
Ov. M. 2, 8, 9:deliquere homines adulescentuli per ambitionem,
Sall. C. 52, 26:paulum deliquit amicus,
Hor. S. 1, 3, 84:multo jam ut praestet laxitate delinquere,
Plin. 17, 12, 19, § 94.—Of errors in language, Quint. 1, 5, 49.—With acc. respect.:dum caveatur praeter aequum ne quid delinquat,
Plaut. Bacch. 3, 3, 14; so,quid,
id. Men. 5, 2, 30; id. Ps. 4, 7, 129; Cic. Agr. 2, 36 fin.; Sall. C. 51, 12:quae,
id. J. 28, 4:quid erga aliquem,
Plaut. Ep. 3, 3, 9:quid ego tibi deliqui?
id. Am. 2, 2, 185.—With object. acc.:flagitia,
Tac. A. 12, 54 fin.; cf.:multo majora deliquit,
Vulg. 2 Par. 33, 23.— Pass.:adulterium quod pubertate delinquitur,
Dig. 48, 5, 38; cf. delictum.— Pass. impers.:ut nihil a me adhuc delictum putem,
Cic. Att. 9, 10 fin.; Gell. 5, 4, 2.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.